วันอังคารที่ 19 กรกฎาคม พ.ศ. 2554
วันจันทร์ที่ 11 กรกฎาคม พ.ศ. 2554
creative my dream
การคิดฝัน ไม่ใช่สิ่งที่ผิด ทุกคนมีสิทธิ์ที่จะคิดฝัน และทำตามความฝันของตนเองให้สำเร็จ ^^
ตอนเด็กๆ ฉันเคยฝันว่าอยากเป็นคุณครู เป็นแม่พิมพ์ของชาติ เหตุเพราะอาจจะเกิดจากการที่ดิฉันมีครูที่ดี คอยเอาใจใส่ แต่เมื่อเริ่มโตขึ้น ความคิด ความฝันก็ริ่มเปลี่ยนไป จากครู ที่มันไม่ใช่เรื่องง่ายนักที่จะไปถึงจุดๆนั้น การสอนคนไม่ใช่เรื่องยาก แต่การสอนคนให้เข้าใจในเนื้อหาอย่างถ่องแท้นั้นเป็เรื่องที่ยากมาก ถ้าหากเป็นครูที่ดีไม่ได้ หรือสอนให้เด็กเข้าใจไม่ได้ ฉันก็ไม่อยากเป็น ความฝันนี้ก็คงเป็นเพียงความฝันในวัยเด็ก
พอดิฉันเริ่มโตขึ้นก็ได้รู้ว่าอาชีพที่น่าสนใจนั้นมีอยู่หลายอาชีพ ตัวฉันเองก็สนใจแทบจะทุกอาชีพเลยก็ว่าได้ แต่ใช่ว่าทุกอาชีพจะเหมาะสมกับฉัน และอาชีพที่คิดว่าใช่นั้นก็อาจจะไม่ใช่อาชีพที่เหมาะจริงๆ ประเด็นนี้แหละที่ทำให้ตัวฉันสับสนว่า เมื่อเราโตขึ้น อาชีพที่แท้จริง ที่จะเหมาะสมกับตัวเรานั้นคืออะไร??? ตอนนี้ความฝันของฉันนั้นไม่ใช่การทำงานที่เป็นลูกน้อง หรือพนักงานตามบริษัท การเป้นเจ้าของกิจการส่วนตัว นั้นคือสิ่งที่อยากให้เป็นไปได้มากที่สุด เพราะกำไร ความคิด และทุกอย่างในกิจการนั้นของของเราทั้งหมด ต้องใช้ความคิด วิเคราะห์ วางแผนให้ได้เป็นอย่างดี
การตลาด เป็นสิ่งที่จำเป็นสำหรับทุกองค์กร ไม่ว่าจะใหญ่หรือเล็ก จะต้องคิดหาผลประโยชน์ หากำไร จาการลงทุนนั้น
เมื่อคิดทบทวนย้อนไป การเป็นเด็ก มันช่างเป็นอะไรที่สบายที่สุด ไม่ต้องต้องคิดแก่งแย่งหาผลประโยชน์ หรือหาเงินใช้ในชีวิตประจำวัน ไม่ต้องเครียดกับภาระค่าใช้จ่ายต่างๆ ตอนนี้เข้าใจแล้วว่าการเป็นผู้ใหญ่ไม่ใช่เรื่องที่น่าสนุกเลย
ตอนเด็กๆ ฉันเคยฝันว่าอยากเป็นคุณครู เป็นแม่พิมพ์ของชาติ เหตุเพราะอาจจะเกิดจากการที่ดิฉันมีครูที่ดี คอยเอาใจใส่ แต่เมื่อเริ่มโตขึ้น ความคิด ความฝันก็ริ่มเปลี่ยนไป จากครู ที่มันไม่ใช่เรื่องง่ายนักที่จะไปถึงจุดๆนั้น การสอนคนไม่ใช่เรื่องยาก แต่การสอนคนให้เข้าใจในเนื้อหาอย่างถ่องแท้นั้นเป็เรื่องที่ยากมาก ถ้าหากเป็นครูที่ดีไม่ได้ หรือสอนให้เด็กเข้าใจไม่ได้ ฉันก็ไม่อยากเป็น ความฝันนี้ก็คงเป็นเพียงความฝันในวัยเด็ก
พอดิฉันเริ่มโตขึ้นก็ได้รู้ว่าอาชีพที่น่าสนใจนั้นมีอยู่หลายอาชีพ ตัวฉันเองก็สนใจแทบจะทุกอาชีพเลยก็ว่าได้ แต่ใช่ว่าทุกอาชีพจะเหมาะสมกับฉัน และอาชีพที่คิดว่าใช่นั้นก็อาจจะไม่ใช่อาชีพที่เหมาะจริงๆ ประเด็นนี้แหละที่ทำให้ตัวฉันสับสนว่า เมื่อเราโตขึ้น อาชีพที่แท้จริง ที่จะเหมาะสมกับตัวเรานั้นคืออะไร??? ตอนนี้ความฝันของฉันนั้นไม่ใช่การทำงานที่เป็นลูกน้อง หรือพนักงานตามบริษัท การเป้นเจ้าของกิจการส่วนตัว นั้นคือสิ่งที่อยากให้เป็นไปได้มากที่สุด เพราะกำไร ความคิด และทุกอย่างในกิจการนั้นของของเราทั้งหมด ต้องใช้ความคิด วิเคราะห์ วางแผนให้ได้เป็นอย่างดี
การตลาด เป็นสิ่งที่จำเป็นสำหรับทุกองค์กร ไม่ว่าจะใหญ่หรือเล็ก จะต้องคิดหาผลประโยชน์ หากำไร จาการลงทุนนั้น
เมื่อคิดทบทวนย้อนไป การเป็นเด็ก มันช่างเป็นอะไรที่สบายที่สุด ไม่ต้องต้องคิดแก่งแย่งหาผลประโยชน์ หรือหาเงินใช้ในชีวิตประจำวัน ไม่ต้องเครียดกับภาระค่าใช้จ่ายต่างๆ ตอนนี้เข้าใจแล้วว่าการเป็นผู้ใหญ่ไม่ใช่เรื่องที่น่าสนุกเลย
" 8 กรกฏ "
ตี 3 !!!!! ( มันช่างเป็นเวลาที่กำลังฝันดีเลยทีเดียว )
แต่ต้องตื่นเพื่อไปวิ่งในวันที่สำคัญวันหนึ่งของเด็กปี 1 ม.บูรพาทุกคน นั่นคือ "ประเพณีวิ่งเขาสามมุข 8 กรกฏ"
จากเขาสามมุขมาจนถึง ม.บูรพา มันคงไม่ใช่ระยะทางที่ใกล้สำหรับฉันแน่ (ถ้าเรียน รด. มาก่อน มันคงง่ายกว่านี้แน่ ฮ่าๆๆ ^^) ตี 3 ไปถึงเขาสามมุข แต่ได้วิ่งจริงๆก็ประมาณ 6โมงเช้า เห้ออออออ ... มันง่วงมากนะ แต่ฉันกับกลุ่มเพื่อนก็นั่งเม้าส์กันยันเช้าหล่ะค่ะ ฮ่าๆ
แต่เมื่อถึงเวลาที่จะต้องวิ่งจริงๆ ทำไมนะ ขาของฉันมันถึงไม่อยากก้าวออกไป อยากจะนอนอยู่ตรงนั้นซะมากกว่าอีก .. แต่ด้วยความอยากกลับบ้านไปนอนไวไว ฉันเลยอัด 120 แซงไป 5 คณะ (เว่อไปค่ะ ^^) แต่ก็แซงไปหลายคณะอยู่เหมือนกัน
บอกได้เลยว่า เหนื่อย เมื่อย และง่วง จริง !!!!!!!!!
5 4 3 2 1 เย้ ... เหยียบ A แล้วคร้าาาาาา (เชื่อกันว่า ถ้าเหยียบ A แล้ว คะแนนสอบ จะได้ A ตามนั้น)
กิจกรรมของมหาวิทยาลัยก็ได้จบไปอีก 1 กิจกรรม
แต่สิ่งต่อไปที่เราจะต้องทำนั้นคือการเรียนในมหาวิทยาลัยแห่งนี้
การเรียน ทำให้คนมีงานทำ...........................
................กิจกรรม ทำให้คนทำงานเป็น
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)